Obowiązkiem każdej jednostki prowadzącej księgi rachunkowe jest przedstawienie rzetelnego i jasnego obrazu jej sytua cji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego. Nakazuje to art. 4 ust. 1 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: u.r.) i tej zasadzie podporządkowane powinny być wszystkie rozwiązania w zakresie ujmowania i wyceny, jakie stosuje jednostka. Jednak o ile to nie wywiera istotnie ujemnego wpływu na realizację tego obowiązku, to kierując się zasadą istotności, można w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia. Mają one ułatwić prowadzenie ewidencji, wycenę czy sporządzenie sprawozdania finansowego.
W praktyce pojawia się wiele wątpliwości, kiedy przyjęte rozwiązanie jest dopuszczalne, czy można zastosować jakieś uproszczenie w każdej jednostce i co należy przeanalizować, aby nie zniekształcić obrazu sytuacji finansowej i majątkowej jednostki.
